"परदेश, कविता र सम्बन्ध"

परदेशमा छु,
पैशामै ध्यान छ आफन्तहरुको ।

अलिकति लुटेर सपनाको समय
अलिकति थुतेर रञ्जनाको सञ्चय
कवितासँग जिस्किएको
कसैले देख्दैनन् बा !

महिनाभरिको तलब
अर्थात सोह्र सय रिङ्गिट हात परेको
हरेक महिनाको त्यो सात तारिखभन्दा
जागै बसेर/भोकै बसेर
एउटा कविता लेखिसिध्याएको क्षण
कति आनन्ददायी हुन्छ भनेर
के थाह मेरा आफन्तहरुलाई ?

परन्तु,
सम्बन्धका पर्खालहरुभन्दा बाहिरका
प्रत्येक्ष भेटिएका/नभेटिएका
केही मनहरु,
मसँग सोधिरहन्छन् मेरी कविताको बारेमा
साँच्चै यतिबेला मेरा आफन्तहरुभन्दा
उनीहरु नै पो निकट लाग्दैछ मलाई ।