गजल

लिन जाने हुन्छ मज्जा, हार्नुमा पनि
हारको खातिर रहरहरु, मार्नुमा पनि

हाँस्दा हाँस्दै हाँसेर नै, कहिले काँही
मज्जै हुन्छ थोरै आँशु, झार्नुमा पनि

प्रेम गर्ने प्रेमीहरु, मज्जा नै भन्छन्
सिधै छिर्ने बाटाहरु, बार्नुमा पनि

फूलै फूलको बगैंचामा, मात्र एक माली
मज्जा लिन्छ काँडाहरु, सार्नुमा पनि

प्राण राखी हत्केलामा, सधै एक माझी
मज्जै मान्छन् नदिहरु, तार्नुमा पनि

मज्जै होला कसैलाई, कतै न कतै
‘इन्द्र’लाई एक्लै एक्लै, पार्नुमा पनि ।