गजल

महल छोडी गजल अब, झुपडीमा पस्नु पर्छ
भोका नाङ्गा जनताको, छेउछाउ बस्नु पर्छ

धर्म, वर्ग अनि जातको, पर्खालहरु तोड्नलाई
छरिएका औलाहरु, मुठ्ठी भित्र कस्नु पर्छ

सेतो–रातो भन्नु मात्र, हुँदा रै’छन् उस्तै–उस्तै
त्यसैले त निलो रङ्ग, निधारभरि घस्नु पर्छ

यहाँ देखि माथि–माथि, यो देशलाई उठाउन
काँध हातले नसकिए, गोडाहरु धस्नु पर्छ

अझै पनि राम राज्य, ‘इन्द्र’को नै चल्छ भने
स्वर्ग नामको खुनी संसार, धरातलमै खस्नु पर्छ ।