गजल

आफ्नै घर जलाई आगो ताप्न नखोज मान्छे
निर्धा भाइ मारेर तक्मा थाप्न नखोज मान्छे

दिन सक्छौ त देऊ खुसी के पो जान्छ र तिम्रो ?
किन्तु भाग खोसेर आफै खाप्न नखोज मान्छे

होचो–अग्लो हुनु त यहाँ रितै हो प्रकृतिको
एकै सुता लिएर सबै नाप्न नखोज मान्छे

दिनु लिनु बराबर भए, चल्छ अनि यो संसार
पाटा एकै भएको सिक्का छाप्न नखोज मान्छे

कहाँ हुन्छ सहज यात्रा, देश दुखेको बेला ?
हुतिहारा भएर फेरि काँप्न नखोज मान्छे ।