गजल

हराउँदैछ हजुर यहाँ, मणी मान्छेको
बेग्ला बेग्लै भा’छ देउता, पनि मान्छेको

साँझ विहान पूजेको, त्यही देउताले
पिइरहेछ खुन सैतान, बनी मान्छेको

भो नसोध गरिबको, हाल यति बेला
देवता नै दास भा’छ, धनी मान्छेको

धर्म जोगाउँछु भन्दै, कुरुक्षेत्रमा
मान्छेले नै काट्छन् शिर, गनी मान्छेको

कस्तो संसार बनाउन, खोज्दै छौं हामी ?
जताततै चिता–चिहान, खनी मान्छेको

स्वर्गबाट ‘इन्द्र' आज, आ’छ धर्तीमा
एक पटक उद्दार गर्न, भनी मान्छेको