गजल

कसेकै थिएँ लगन गाँठो कसिलो पारेर
नहुने रैछ पराई आफ्नो सिन्दुरले बारेर

दिएकै थिएँ निश्लछ माया ज्यु–ज्यान उनैको
उनिले माग्थिन् सकिन दिन जून–तारा झारेर

गाउँमै बसी पूर्खाको नासो सम्हालौं भन्थे म
लैजाउ भन्थिन् नौडाँडा पारी सागर तारेर

गोडमेल मैले गरेकै थिएँ सिञ्चेकै थिएँ जल
नबाँच्ने रै’छ औलाली फूल पहाडमा सारेर

उजाड भा’छ सवर्गमा आज इन्द्रको महल
खरानी घसी कुटीको बास छ सर्वश्व हारेर