गजल

दुःख परेको बेला धरधरी रुन्छ मान्छे
सुखी भएर के भो ? इश्र्यालु हुन्छ मान्छे

हरपल धरतिको धुलोमा उभिएर
गफैले आकाशको जूनतारा छुन्छ मान्छे

बोल्छ कोही एकले प्रेमको मधुर बाणी
त्यसैलाई पनि उल्टो बनाई सुन्छ मान्छे

हृदयभित्र राज गरिबस्या छ खोट
परन्तु अनुहार दिनरात धुन्छ मान्छे

मन र धनको पोको बोकेर आ’छ ‘इन्द्र’
हेर्दैछु अब फेरि केलाई चुन्छ मान्छे ।