गजल

सन्तानको खातिर सधैं, भोकै बस्छन् आमाहरु
खाली पेट पटुकीले, हाँस्दै कस्छन् आमाहरु

छोराछोरी हुर्के पछि, पुग्छन् टाढा रमाउँदै
रुदै रुदै घर भित्र, एक्लै पस्छन् आमाहरु

हुर्की–बढी गर्ने–भन्ने, भए पनि छोराछोरी
दिनरात हातपाउ, आफै धस्छन् आमाहरु

जति सुकै बिघ्न बाधा, परे पनि जीवनमा
मुहारमा  ममताको,  चाँद घस्छन् आमाहरु

सन्ततिको भागमाथि, पराईले बिष पोखे
बिष आफै घुट्क्याएर, उल्टै डस्छन् आमाहरु ।