गजल

कतै धर्तिको निम्ती, भार पो भएँकी म
कोमल मनहरु रेट्ने, धार पो भएँकी म

गर्न नसके पछि, दोष दिएर उल्टै
यहाँ प्रगति रोक्ने, बार पो भएँकी म

धर्ती सिंगार्ने फूल, फूलै हो जिन्दगानी
फूल छोप्ने त्यो पापी,  झार पो भएँकी म

मीठो–गुलियो भन्छन्, बचन र आनी–बानी
घाँटी समात्ने तितो, छार पो भएँकी म

कला र गला अनि, छैन सिर्जना आफ्नो
सधैं अरुकै खोस्ने, जार पो भएँकी म

‘इन्द्र’ भएर पनि, स्वर्ग गुमाएपछि
आहो ! श्रृष्टिको निम्ती, हार पो भएँकी म ।