(इलिगल नं–१)
म रोंदुहाङ राई
घर—खोटाङ
वर्ष—२६
घरको एक्लो छोरो
बुवा—सधैंको जँडेहा
आमा—जन्मै रोगी
जेन–तेन पास गरेर प्लस टु
मास्टरी गर्दै थिएँ गाउँकै प्रा.वि.मा
र,
पढ्दै थिएँ वि.एड. दोश्रो वर्ष ।
म मान्छे हुँ
मसँग पनि विचार छ
र,
राम्रो–नराम्रो छुट्टाउने
थोरै विवेक पनि ।
लाग्छ, म अलिक स्वाभिमानी छु
सायद अरुको नजरमा आडम्बरी
त्यसैले,
विवेकलाई बन्धक राखेर
हजुर...हजुर भन्दै
जाबो अस्थायी जागिर खानुभन्दा
अरब भासिनु ठिक लाग्यो
र,
आमाको गहना–गुडिया
राखेर बैंकमा धितो
जोरजाम पारी खर्च–बर्च
एक विहान झिसमिसेमा
पार्दै अमिलो मन
हिंडे काठमाण्डौ ।
आफ्नैहरु विरानो लाग्ने
हेर्दा भब्य
परन्तु
एउटा साँघुरो कोठमामा खुम्चिएको
बेकम्मा राजधानीमा
भेटिए अलि परका साईनो लाग्ने
एक आफन्त एजेन्ट अर्थात दलाल ।
पेसें पासपोर्ट म्यानपावरमा
दिएँ इन्टरभ्यू
र,
मेडिकल चेक अप गरेर
पर्खिएँ केही दिन भिसा
अर्थात
बेचिएको प्रमाण–पत्र ।
भिसा आएपछि
पुगें म्यानपावरमा
हेरें एग्रिमेन्ट पेपर
मलेसियाको एक चर्चित डिपार्टमेन्ट स्टोरमा
सेल्स असिस्टेन्टको थियो काम
करार अवधि तीन वर्ष
बेसिक स्यालरी आर.एम. नौ सय
ओभरटाईम दैनिक दुई घण्टा अनिवार्य
पब्लिक होलि डेको छुट्टै पेइमेन्ट
सिफ्ट, सन्डे र पब्लिक एलाउन्स
सय आर.एम. लेभी
बार्षिक तेह्र दिन बिदा
कोठा फ्रि/खाना आफ्नो
मेडिकल/यातायात/यूनिफम फ्रि
जाँदा टिकेट आफ्नो/फिर्दा कम्पनीको
हिसाब गर्दा
मासिक चालिस हजारमाथि आम्दानी
अहो ! नेपालका अधिकृतहरुको भन्दा धेरै
चित्त बुझ्दो काम
आशा लाग्दो तलब
त्यसैले,
बिना भरपाई
तिरियो तोकिएभन्दा डेढगुणा बढी रकम
र,
उडियो मलेसिया ।
करिब चार घण्टाको आकासे यात्रा
यात्राको नयाँ अनुभूति
र,
धेरै पैशा कमाउने सपना
क्वालालाम्पुर अन्तर्राष्ट्रिय विमान स्थलमा ओर्लेर
इमिग्रेसनको अगाडि पुग्ने बित्तिकै
टुट्न थाल्यो निरन्तर...निरन्तर ।
अहो ! भेडा बाख्रा जस्तै
चेपाचेप–खाँदाखाँद
मार्वल ओछ्याईएको चिसो भुँइमा
टुसुक्क बसिरहेका/उत्तानो पल्टिरहेका
हजारौं अरपेहरु
ट्वाईलेट जान पनि लाम लाग्नु पर्ने
न प्यूने पानी
न हिंड्ने/उठ्ने अनुमति
अलिकति चल्मलाउनु बित्तिकै
भेटिने रेलाको लात्ति
र,
सुनि नसक्नुको गाली
‘भावी ओराङ’ ।
अर्डर गरिएको
उताबाट बेचिएर
यता किनिएको
आधुनिक दाशहरु हामी
ओंठ तालु सुकाउँदै
भोकै÷तिर्खै घण्टौं–घण्टा
कुंर्नु कम्पनीको एजेन्ट
उफ ! अत्यास लाग्दो क्षण
एउटा भयङ्कर सपना जस्तो ।
ब्यूँतिएर सपनाबाट
हाई काड्दै नमिठो
सिक्रीले बाँधिएको पप्पी जस्तै
लुखुर–लुखुर एजेन्टको पछि लागिरहँदा
दुख्दै थियो नमिठोसँग देश
र,
सानो मुटु पनि ।
जब
काममा खटाईएँ
अनि खुल्यो वास्तविकता
भिसा सुपरमार्केटको
ड्यूटी जहाँ पनि
कहिले होटल
कहिले कम्पनी
कहिले सडक
त कहिले घरमा
भाँडा माझ्दै, मेसिन चलाउँदै
बोरा उचाल्दै, झाडु लगाउँदै
थुक्का ! ठगिनुको पनि हद हुन्छ नि ?
महिना दिनपछि
थापियो तलब
र,
पेइमेन्ट स्लिप पनि
बेसिक आर.एम. नौसय
प्रति दिन दुई घण्टा ओ.टी.को दुईसय साठी
छैन पब्लिक/अफ ओटी/एलाउन्स
पाउने जम्मा–एघारसय साठी
लेभी–एकसय दश
रुमको पानी–बत्ती चार्ज –पचास
हात लाग्यो हजार
तीनसय पचास, खाना खर्च
पचास, फोन खर्च
पचास, मञ्जन, साबुन....
अहो ! मासिक बचत ठ्याम्मै पाँचसय पचास
अर्थात नेपाली पन्ध्र हजार ।
टुक्रिए सपनाहरु
भत्किए विश्वासको पर्खाल
गल्यो यूवा जोश
सेलायो उमंग
फोन गरे पनि म्यानपावरलाई
उजुरी गरे पनि दुतावासमा
केही नचलेपछि
देश फर्किएर
धाउँदा धाउँदा म्यानपावर
गुहार्दा गुहार्दा श्रमविभाग
अन्ततः
असी हजारमा प्लेन टिकेट कटाएर
चालिस फिर्ता लिनुभन्दा
केही राम्रो ठाउँमा काम गरेर
ऋण उकास्ने अर्को सपना बोकी
म,
इलिगल भएको हुँ कबि ज्यू ।
म एडम्स KEVIN, Aiico बीमा plc को एक प्रतिनिधि, हामी भरोसा र एक ऋण बाहिर दिन मा व्यक्तिगत मतभेद आदर। हामी ऋण चासो दर को 2% प्रदान गर्नेछ। तपाईं यस व्यवसाय मा चासो हो भने अब आफ्नो ऋण कागजातहरू ठीक जारी हस्तांतरण ई-मेल (adams.credi@gmail.com) गरेर हामीलाई सम्पर्क। Plc.you पनि इमेल गरेर हामीलाई सम्पर्क गर्न सक्नुहुन्छ तपाईं aiico बीमा गर्न धेरै स्वागत छ भने व्यापार वा स्कूल स्थापित गर्न एक ऋण आवश्यकता हो (aiicco_insuranceplc@yahoo.com) हामी सन्तुलन स्थानान्तरण अनुरोध गर्न सक्छौं पहिलो हप्ता।
ReplyDeleteव्यक्तिगत व्यवसायका लागि ऋण चाहिन्छ? तपाईं आफ्नो इमेल संपर्क भने उपरोक्त तुरुन्तै आफ्नो ऋण स्थानान्तरण प्रक्रिया गर्न
ठीक।