चन्द्र शम्शेरको आत्मग्लानी

उहिल्यै उहिल्यै
हावामा फ्यार-फ्यार गर्दै
स्वतन्त्रताको संगीत बजाईरहेको ...
रातो रिवन काटेपछि कैंचीले
भारदारहरुको अनुहारमा हेरेर
नजर झुकाउँदै-झुकाउँदै
श्री ३ चन्द्र बोले थे~
आफ्नै खुट्टामा बन्चरो हाने
स्कुल खोलेर आज ।

हो, सत्य सावित भो
चन्द्रको त्यो अभिव्यक्ति
केही समयको अन्तरालपछि ।
र,
स्कुल खोल्नुको गल्ती
भोगिरहेका छन् निरन्तर निरन्तर
चन्द्र शम्शेरहरु ।
स्कुलमा,
आफ्ना छोरा/छोरीहरु
नाति/नातिनाहरु
पनाति/पनातिनाहरु
र,
निकट भारदारका सन्तान मात्र
पढुन् भन्ने चन्द्रको चाहनामाथि
त्यस बेला ग्रहण लाग्यो
जब काठमाण्डौका ज्यापुहरु,
काँठका भोटेहरु,
पूर्वका किरुवाहरु,
पश्चिमका लेंढाहरु,
सुदुर पश्चिमका थारुहरु
हिमालका थाक्सेहरु
मदेशका धोतीहरु
र,
यत्रतत्र छरिएका अछुतहरु
ओइरिए स्कुलमा ।
स्कुलमा,
लादिए पनि पाठ्यक्रम
तोकिए पनि पाठ्यपुस्तक
गाउन लाए पनि श्री ५ को जयगान
खेल्न लाए पनि सामन्ती पिटी
विद्यार्थीहरु,
नाघेर यथास्थितिको पर्खाल
मिसिए हावासँगै
र,
छरिए देश-देशान्तर
छामे वास्तविकता,
खोतले इतिहास,
पढे आफ्नै अनुहार ऐनामा
देखे मूलबाटो
र,
हिंडिरहेछन् पहिचानी पाइलाहरु ।
परन्तु,
चन्द्र शम्शेरहरु
आज पनि रिवन काट्न वाध्य छन् ।
राजा घोषणा गरेर आफुलाई
विधान भन्दामाथि राख्ने
ओ चन्द्र शम्शेरहरु
आखिर हान्नै छ खुट्टामा बन्चरोले भने
हान एकै पटक छिन्ने गरि
फाल अर्घेलो अंश
र,
चाल समान पाईलाहरु
सङ्घीय गणतान्त्रिक नेपालको
स्वाधिन माटोमा युगैं युग ।
त्यसपछि
स्कुल खोल्दा
मान्नु पर्ने छैन आत्मग्लानी
भविष्यमा कहिल्यै पनि ।