*खण्डहर मन र अजम्बरी कविता*

फेसबुकको भित्तोभरी
असरल्ल पोखिएका
भूकम्पका पराकम्पनहरुमा
कतै च्यापिएर
कतै थिचिएर
कतै किचिएर
मेरो प्रिय कविता
ला.....मर्यो होला भन्दै
शोकले विह्वल भएको धेरै दिनपछि
बल्ल आज थाहा भो,
कविता त पखेटा लाएर
माथी-माथी आकाशमा पो
कावा खाईएरहेको रहेछ ।
प्रिय कविता तिमीलाई लाखलाख माया
ढले पनि धरहरा
चुँडिए पनि कयौं कोपिलाहरु
भासिए पनि जमिन
होचिए पनि चोमोलुङ्मा
पक्कै उठ्ने छ ती खण्डहरहरुबाट
आधुनिक मानवको नयाँ चेतना
हो त्यो बेला
तिमी नै सबैभन्दा बढी खोजिने छौ
ओ कविता !
तिमी बाँच्नु पर्छ
यो सृष्टि चलिञ्जेल
यो दृष्टि बलिञ्जेल ।